ศาลาการเปรียญ (โรงธรรมหลังเก่า)
ศาลาการเปรียญ (โรงธรรม) กว้าง ๙.๐๐ เมตร ยาว ๑๓.๐๐ เมตร สร้างเมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๒-๒๔๙๔ เป็นอาคารทรงไทยภาคใต้ เป็นศาลายกสูงจากพื้นดินประมาณ ๐.๘๐ เมตร จากเสาไปจรดหลังคาทำด้วยไม้ หลังคา ๓ ชั้น ลดหลั่นกันลงมาตามลำดับ มุงกระเบื้องเกล็ดปลา บริเวณโดยรอบส่วนล่างกั้นเป็นลูกกรงไม้ ส่วนบนปล่อยโล่งไว้ มีบันได ประตูทางขึ้น-ลง ๓ ทาง ภายในด้านทิศตะวันตก ยกเป็นอาสน์สงฆ์ ข้างอาสน์สงฆ์ทั้ง ๒ ด้าน ทำเป็นห้อง ข้างละห้อง บนอาสน์สงฆ์ฝั่งที่ติดกับฝาผนังทิศตะวันตกประดิษฐานพระปฏิมาประธาน ชื่อ “พระพุทธศรีสรรเพ็ชร”
พระครูเกษมวรคณี(บ่าว) เป็นผู้ดำเนินการก่อสร้าง โดยได้นำพระภิกษุ-สามเณร และอุบาสก อุบาสิกาช่วยกันสร้างจนแล้วเสร็จและได้ใช้เป็นสถานที่ประกอบศาสนพิธีต่าง ๆ มาตลอด ในคราวที่ทางราชการจะเปิดโรงเรียนประถมศึกษา ระดับชั้นปีที่ ๕ – ๗ ประมาณปี พ.ศ.๒๕๐๘-๒๕๑๒ ยังไม่มีสถานที่สำหรับนักเรียนเพียงพอ ก็ได้ใช้ศาลาการเปรียญหลังนี้เป็นอาคารเรียนชั่วคราว
เมื่อประมาณปี พ.ศ.๒๕๓๑ ได้ทาสีใหม่หมดทั้งหลัง
เมื่อปี พ.ศ.๒๕๔๕ ได้ซ่อมแซมใหม่บางส่วนที่ชำรุด ติดลวดลายฉลุที่เชิงชายด้านล่างโดยรอบ ติดกระจกบานหน้าต่าง ทาสีใหม่เพื่อใช้ในงานผูกพัทธสีมา – ฝังลูกนิมิตด้วย
ในปี พ.ศ.๒๕๕๔ ได้ทำการทาสีใหม่หมดทั้งหลัง เทคอนกรีตเพื่อปรับระดับพื้นด้านล่าง เพื่อใช้ในงานฉลองศาลาการเปรียญหลังใหม่ ระหว่างวันที่ ๑๓ –๑๕ ตุลาคม ๒๕๕๔
ปัจจุบัน ยังใช้เป็นสถานที่ประกอบศาสนพิธีต่างๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น